ang tagal kong pinag-isipan ng title nito.nagsisimula na akong magsulat eh wala pa ring pamagat. hindi ko tuloy alam kung saan ito pupunta. sabi nga ng thesis adviser ni zinzi, dapat daw na may
titulo na ang kanyang thesis kasi it gives it some direction.ibig daw sabihin zinzi, wala pang direksyon ang thesis mo.hahaha.choba lang.

oh well, hindi tungkol kay zinzi at sa thesis niya ang post na ito. bakit naman ako susulat ng tungkol sa kanya?birthday ba niya?hehe.

sumasambulat sa tenga ko ang bass ng kanta ni Rihanna na "please don't stop the music". marahil dahil ito sa paglabas ko kagabi. pumunta kami ng mga kaibigan ko sa Embassy, Bonifacio Global City. may katagalan na ring "it's the place to be" ng mga sosyal at pasosyal. magkukuyugan kayo sa kakarampot na espasyo, sasayaw na parang high para masabing nag-eenjoy at tatayo sa gitna o sa tabi kung pagod na. habang nakatayo ako doon, yumuyugyog ng kaunti sa saliw ng tugtog na trans eh naisip ko kung bakit nga ba ako nandun? medyo matagal tagal na rin nang huli akong nag-enjoy sa isang lugar na tulad ng Embassy. hindi ko na kasi makita yung punto ng pagpunta sa ganong lugar.pwede naman akong sumayaw sa bahay.haha.
ayoko na ring magpakalango. at syempre, hindi mo rin alam kung anong mga klase ng tao ang makikilala mo.akala monga kung sino na mula sa mga kagalng-galang na pamilya pero hindi din.panay pagbabalat-kayo ang makikita mo sa loob.mula sa mga suot, sa iniinom, sa pagtawa at pakikipaglapit sa mga kakikilala pa lamang. at pagsapit ng pagsasara ng establisimyento ay babalik ka sa iyong kanlungan upang tanggalin ang costume na ipinarada.

"please don't stop the music" pa rin ang naririnig ko at naglalaro sa isip ko ang tanong na kailan kaya ulit ako mag-eenjoy sa mga lugar na tulad ng Embassy? hilig ko ang pagsayaw pero pinipigilan na ako ng mga mas mahahalagang bagay na mahumaling sa mga ganitong kapritso.
kaisa ako ni rihanna sa hiling na sana hindi matapos ang tugtog.nais ko pa ring sumayaw at magpakasaya kasama ang aking mga kaibigan.

please Lord, ayokong maging manang.
choba!

Labels: parteeeh